Met zijn diploma mbo-verpleegkundige kwam Frits enkele jaren geleden op de afdeling Chirurgie bij VieCuri terecht. Na een jaar koos hij ervoor om een opleiding tot operatieassistent te gaan volgen in een ander ziekenhuis. “Het voelde als een mooie uitdaging, met name omdat ik de technische kant van mijn vak interessant vind. Maar al snel miste ik patiëntencontact. Daarom besloot ik na een jaar om te stoppen met de opleiding” Gelukkig waren er mogelijkheden om terug te keren naar VieCuri, waar Frits via de Vieflex op de afdeling Longgeneeskunde terecht is gekomen. “Daar deed ik ervaring op met oncologische zorg, wat mij motiveerde om te kiezen voor een opleiding tot oncologieverpleegkundige. Na afronding daarvan was ik in staat om oncologiepatiënten nét dat stukje extra psychosociale begeleiding te bieden. Veel patiënten voelen zich namelijk kwetsbaar en alleen, bijvoorbeeld tijdens een chirurgische opname.”
''Er komen soms indrukwekkende verhalen los en een luisterend oor bieden is dan belangrijk.”
Toen er binnen VieCuri een opleidingsplek tot recoveryverpleegkundige beschikbaar kwam, besloot Frits om direct te solliciteren. “Mijn interesse in de technische kant van mijn vakgebied komt in deze functie mooi terug.” Ook psychosociale hulp bieden – waar Frits veel energie van krijgt – is ook op de Recovery mogelijk. “Vroeger dacht ik dat patiënten op de Recovery constant sliepen en dat er dus amper sprake was van patiëntencontact. Nou dat klopt dus niet! Patiënten slapen inderdaad wanneer ze terugkomen uit een operatiekamer, maar sommigen worden vrij snel wakker. Vervolgens liggen ze soms een uur of langer op onze afdeling. In een uur kan er veel worden besproken. Er komen soms indrukwekkende verhalen los en een luisterend oor bieden is dan belangrijk.”
Het beeld dat de meesten van de afdeling recovery hebben, is volgens Frits niet helemaal correct. De recovery is een bewakingsafdeling waar patiënten van opname tot ontslag worden gemonitord. “We zijn geen afdeling waar je zomaar even binnenloopt, waardoor men ook niet precies weet wat er bij ons gebeurt. Hierdoor kan er een vertekend beeld ontstaan. Er komt zoveel kijken bij mijn functie. Zo assisteer ik bij het zetten van lokale anesthesietechnieken zoals een ruggenprik of zenuwblokkade. Ook moet je als recoveryverpleegkundige in staat zijn om acute zorg te kunnen leveren en dat is regelmatig nodig. Dit maakt werkdagen onvoorspelbaar en uitdagend.
Wie als recoveryverpleegkundige aan de slag wil, moet stevig in zijn of haar schoenen staan. “Vooral jonge traumapatiënten maken veel indruk. Daar moet je natuurlijk tegen kunnen. Verder krijg je te maken met verschillende professionals en specialisten. Stevig in je schoenen staan, maar bovenal sociaal zijn, helpt je zeker verder. Affiniteit met acute zorg is ook een vereiste.”
Hoewel Frits voorlopig goed op zijn plek zit, heeft hij alvast eventuele loopbaanmogelijkheden voor de toekomst in kaart gebracht. “Een optie is doorgroeien richting de anesthesie. Andere mogelijkheden zijn de Spoedeisende Hulp of zelfs de ambulancedienst. Maar eerst start ik met mijn hbo-v. Omdat ik al gespecialiseerd verpleegkundige ben, kan ik deze in anderhalf jaar afronden.”